SÖNMEYEN ATEŞ
1965 yılında kurulmuş GÖKÇEADA ATATÜRK İLKÖĞRETMEN OKULU.. Ve bizler daha önce AKŞEHİR e gidenler yerine buraya yönlendirilmiştik. Okulun ilk UŞAK’lı öğrencileri biz idik. İlk kez Adaya ayak bastığımız günden bu güne tamı tamına 45 yıl geçmişti. İşte yine bu topraklardaydık. Okulumuza yeniden kavuşmanın verdiği büyük heyecanla avazımız çıktığı kadar bağırıyorduk öğretmen marşını
“Alnımızda bilgilerden bir çelenk.
Nura doğru can atan TÜRK genciyiz.
Yeryüzünde yoktur olmaz TÜRK’e denk
Korku bilmez soyumuz.
Candan açtık cehle karşı bir savaş
Ey ! Bu yolda and içen genç arkadaş
Öğren öğret hakkı halka, gürle coş
Durma durma koş….
Bu dizelerle çınladı okulun bahçesi. Genç öğrencilerde bu sese katılınca görülmeye değer manzara belirmişti. Kucaklaştık.. Hele bizlere emek veren öğretmenlerimizi de görünce doruğa ulaştı hazzımız.
Rukiye KARABULUT, Nail KARABULUT, Çınar AYBAR. Yine karşımızdaydı ve bizlere yıllar öncesini anımsattılar. Okul Müdürü Nihat ERTÜRK de ekibiyle bu büyük buluşmanın gerçekleşmesine katkı sunmuştu. Yıllar önce bıraktığımız o devasa okul bile yıllara yenik düşmüş, yorgun gözlerle gülümsedi bize. Sınıflara heyecanla daldık. Sıralarımız değişse de havası aynı geldi bize. Kısa da olsa ders ziline uyarak başladık derse. Bu ateş 1965 yılında ateşlenmiş ve yanmaya devam ediyordu. Tarih ve psikoloji öğretmenleri ayni anda dersteydik. Sıralara sığamasak ta bulunduğumuz ortam gerçekten çok güzeldi. Bilmem kaç nesil bir aradaydık. Bu an, kolay kolay elde edilemeyecek bir enstantaneydi. Tüm arkadaşlar eşini , çocuğunu sınıflara çıkarmış anlatıyorlardı geçmişte yaşadıklarını. Yedikleri dayakları, çektikleri kopyaları ve daha neler neleri..
Öğle yemeği hazırdı.. KURU ve PİLAV.. Kuyruk olundu ve “kaynak yapmayın beyler “ sesi duyuldu. Gülüştük..
Ve bu muhteşem okulun pek yakında kapanacağını duyunca bütün hayallerim karanlığa bürünüverdi.
Ülkemizin kalkınma hamlesinin temel taşlarından biri olan “öğretmen okulları” artık kapanacakmış. Halbuki, biz eğitimciler olarak ,bu güzide okulların daha da geliştirilerek ve hatta geçmişte örnekleri var olan “KÖY ENSTİTÜLERİ “ gibi daha kapsamlı hale getirilmesi taraftarıydık. Çağdaş uygarlık seviyesine ulaşma yolunda büyük katkı sağlayacağına inandığım bu okulların , bırakın kapatılmasını daha da geliştirilerek çoğaltılması gerektiğine inananlardanım. Yetiştirdiği bunca mezununu ülke hizmetine sunmuş bu değerli okullar yaşatılmalı.
Bu buluşmaları sağlayan “GÖKÇEADA MEZUNLAR DERNEĞİ” nin özveriyle gerçekleştirdiği bu buluşmada çok değerli öğretmenlerimiz de bulunmaktaydı. Hepsine saygılar sunuyorum. Ali SEÇİM PAK ve onun öğrencileri de kendi besteledikleri “kıvancımız” şarkısını seslendirdiler.
“Kılıç yerine kalem tutarız,
Tutuculuğun karşısındayız,
Bizler GÖKÇEADA da yaşarız
Yolumuz ATATÜRK yolu
ATATÜRK İlköğretmen Okulu..”
Alkışlar. Alkışlar.. Çınlattı gökyüzünü. Bu duygular, bu heyecan bitmek bilmiyordu. Aksine, daha da büyüyerek , kartopu gibi devasa bir hal alıyordu. Ama dedim ya, bu da ne yazık ki hatıralar arsına sıkışıp kalacak. Unutulmayacak ama, içimizde BURUK bir özlem olarak kalacak.
Bu buluşmalar elbette bir çok okul mezunları tarafından da yapılmaktadır. Bence yapılmaya da devam edilmelidir. Genç kuşaklara aktarılacak, bir çok anı , bir çok tecrübe bu sayede onlara ulaşabilecektir.
Bizlerde ellerimizdeki siyah beyaz fotoğrafları renkliye dönüştürebilmek için bu güzel ADA ya gittik. Türkiye nin en büyük adası, tabii bir ortam, kekik kokulu tertemiz , bakir bir yaşam. Ama görmekteyiz ki biz insanlar bu güzellikleri kısa zamanda yok etmeye çaba harcıyoruz. BETON yığınına dönüştürmek için ha gayret çalışıyoruz. Ne yazık ki herkese heyecanla anlattığımız bu güzellikler kısa sürede yerini beton yığınlarına bırakacak gibi görünüyor.. Ne olur bu ADA ya K I Y M A Y I N.. En büyük doğa akvaryumunu yok etmeyin. Ve benim ilk GÖZ ağrım, okulum da yeni değerler yaratmaya devam etsin.
“1965 den beri sönmeyen ateş” karanlıklara gömülmesin.
Biz ADALIYIZ diyenlerin sayısı bir yerde takılı kalmasın..
Adalılar yolundan dönmeyecek, inanıyorum bu ateş sönmeyecek.
“ŞANLI YURDUM HER BUCAĞIN ŞANLA DOLSUN
YURDUM SENİ YÜCELTMEYE ANDLAR OLSUN….”
A. Erkin SARIOĞLU --UŞAK
Yaşam
erkin
