14 yaşında bir çocuktum adaya ilk gittiğimde. Yeni bir lise kazanmıştım onun sevincini mi yaşayacaktım, yoksa yepyeni bir yere gelmiştim yaşamak için onun heyecan ve korkusunu mu? Bir de tabi ki beklentilerimi karşılamayan ada vardı önümde. Sitenin anketinde sormuşlar ya ‘Okulumuzu niye tercih ettiniz?’ diye… Ben açık açık söyleyeyim ilk şıktı benim tercih sebebim. Hani ada ya? Deniz, kum, güneş, palmiyeler ve daha neler neler… Ama hiç de beklediğim gibi değildi oralar. Dağların ortasına kurulmuş bir merkez, denize en yakından 4 km. olan bir okul. Yakınlığını bırakın sadece üst katların pencerelerinden gözüküyordu deniz. Ama dedim ya kazandık ve geldik bir kere kısmetimiz neyse onu çekeceğiz dedim. Çekeceğiz ifadesini kullanmıştım ama hayatımda yaşadığım en zevkli 4 yıldı orada geçirdiğim yıllar. 14 yaşındaydım belki kumu, palmiyeyi, denizi bulamadım ama dostluğu, kardeşliği, bağlılığı buldum orada. Çıkarın olduğu için değil aynı kaderi paylaştığın için insanları sevmeyi öğrendim ve sadece kendin için değil arkadaşım için ağlamayı da ben orada öğrendim. 50-60 yaşındaki insanların mezun oldukları okulu gezerken anıların içinde hıçkırıklara boğulduklarını da orada gördüm ben. Seneler sonra okullarına geldiklerin de kapısından içeri girerken ellerinin ayaklarının titrediğini de öğrendim. Dedim ya ‘‘BEKLENTİ’’lerimi bulamadım belki ama çok fazla ‘‘EKLENTİ’’ edindim kendime. 18 yaşında mezun olduğumda yetişkin bir birey olarak ayrıldım, yetişkin ve olgun. Olgun diyorum çünkü adadaki yaşam şartları insanı normalden daha fazla olgunlaştırıyor. Gerek yatılı okul olmasından gerekse adada olmasından. Gittiğiniz yerde parmakla gösterilen birer birey olabiliyorsunuz rahatlıkla. Çocuklarını okulumuza gönderecek saygıdeğer anne-babalar… Çocuğunuzu emin ellere gönderiyorsunuz bu konuda içiniz rahat olsun. Hem de o kadar emin yere gönderiyorsunuz ki sadece okurken değil mezun olduktan sonra da sahip çıkıyor o aile onlara. Ben, mezun olmamın üzerinden daha 2 yıl geçmesine rağmen o kadar çok özledim ki adayı o özlemi, o sevgiyi kelimelere dökemem. Son olarak okulumuza gelen arkadaşlarımıza hoş geldiniz, okulumuzdan mezun olup üniversiteye yerleşen arkadaşlarımıza da hayırlı olsun diyorum. Ve mezuniyet konuşmam için yazdığım şu mısralarla son veriyorum yazıma:
Geldiğimizin üzerine geçen dört yıla,
Kendimizi aramakla çırpındığımız zamana,
Geride bıraktığımız güzel anılara,
Dilim varmıyor demeye elveda.
Belki de son defa sarıldığım dostuma,
Yalnızlığımı paylaştığım dört duvara,
Ayak seslerimizin yankılandığı koridorlara
Dilim varmıyor demeye elveda.
Senden ayrılmak zor olsa da
Elveda Gökçeada, elveda…
Saygılarımla… Eyüp Can BALABAN2009 MEZUNU
Sevdiklerinize gönderin
Yazdırın