Öyle anlarımız vardı heyecan duymamak elde değil.Gelin o yıllara bir daha yoculuk yapalım:
1-Adanın ilk ve tek derbisi Okul futbol takımı ile Tabur un maçını izlemek..
2-Geminin geldiğini haber aldığımız andan itibaren sırtında ve kucağında bir çanta dolusu mektupla gelecek tonton postacıyı gözlemek.
3-Cumartesi yarımgün dersin ardından bayrak töreni sonrası okul bahçesi etrafında hep birlikte tur atarak ahengli istekli bir şekilde ANDIMIZ marşını söylerkenki anlarımız..(Nasıl söylemeyelim bir taraftan hafta sonu tatile girmenin bir taraftanda değişmez kuzu kızartması menü ziyafeti yaşamanın heyecanları sarmış durumda)
4-Haftalık okul nöbet yerlerinin belirlendiği ve başladığı anlarımız..
5-PARASI GELENLER listesinin panoda duyurulduğu anlar..
6-Öğrenci başkanımızın kucak dolusu denetimden geçen mektupları kantin balkonundan isim yoklayarak dağıtım sırasında
7-Devletçe verilecek Palto ve elbiselerimizin kumaş renklerini seçtiğimiz ve kısım kısım dağıtımı sırasında ve yürüyüş ve tavrımızın bile değişmeye başladığı o ilk giydiğimiz anlar..
8-Okula asılmış Sinema afişlerini görüp gitmeye karar verdiğimiz ve sinemamızda yaşadığımız anlar..
10-Sınıf maçlarımızın esnasında hissettiklerimiz.
11-Milli Güvenlik dersini yakınımızdaki Tabur da uygulamalı yapılacağını duyduğumuz ve gidiş dönüş ve orada yaşadığımız anlar..
12-Asker ya da yarı açık ceza evinden bir hemşehrimizi aramak bulmak ve onunla buluşmalarımız sırasındaki anlarımız..
13-Tatile sayılı günler kalması ve tatile giderkenki yaşadıklarımız..
14-Konferans salonu ve sinemada ORTAK SINAV yapılacağı ve durumu zayıf olanlara iyi bir son fırsat olabileceği anlarının yaşandığı..
15-Banyo sıramızın gelmesi ve toplanan kirli çamaşırlarımızın yıkanıp tertemiz geri dönmesi anında benimkileri seçerken ki heyecanımız..
16-Staj hatıra resimlerini sergileyen son sınıf büyüklerimize gıbta ile bakıp nerede o günler diye iç çekip özlem duyduğumuz anlar
ve..belki asıl önemlisi de : Şu adadan bi kurtulayım bir daha geri gelmek mi tövbe? deyip te yıllar geçtikçe aynen şimdilerde olduğu gibi o yılların tam aksine aday daha çok özlem duyma ve her ada mevzu geçse gözlerimiz dalıp hüzünle kıymetini anlama
İşte benim şimdi ilk hatırlayabildiklerim..Umarım sizlerinde ekleyecekleri vardır? deyip sözün bittiği yerle noktalayayım..AHHH!! GÖKÇEADA. MEĞER SEN NEYMİŞSİN BE?
Rıdvan ERTAN (ISPARTA)
Sevdiklerinize gönderin
Yazdırın